เนื่องจากปลาเครียดจากอุณหภูมิที่สูงอยู่แล้ว ตอนนี้พวกมันจึงไม่สามารถรับออกซิเจนจากน้ำได้เพียงพอเพื่อหายใจ และพวกมันจำนวนมากก็ตาย ขณะที่เราเขียน สถานการณ์ในแม่น้ำดาร์ลิงตอนล่างยังคงเลวร้าย และมีความเสี่ยงที่ปลาจะตายอีกหากไม่มีการไหลเข้าของแม่น้ำอย่างมีนัยสำคัญ การตายของปลาที่เกิดจากเหตุการณ์การหมุนเวียนประเภทนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกแต่เงื่อนไขที่อธิบายไว้ข้างต้นทำให้เหตุการณ์เหล่านี้เป็นเรื่องที่น่าทึ่งอย่างผิดปกติ
ดังนั้น สภาวะที่ไม่พึงประสงค์ดังกล่าวเกิดขึ้นได้อย่างไรในแม่น้ำ
ดาร์ลิงตอนล่าง และเราจะหลีกเลี่ยงการเกิดขึ้นซ้ำได้อย่างไร เราได้ตรวจสอบปัจจัยที่มีอิทธิพล 4 ประการ ได้แก่ สภาพภูมิอากาศ การจัดการน้ำ การดำเนินงานของทะเลสาบ และการเคลื่อนที่ของปลา
เราพบว่าเหตุการณ์การตายของปลาในดาร์ลิ่งตอนล่างเกิดขึ้นก่อนและได้รับผลกระทบจากสภาพอากาศที่เลวร้าย การไหลเข้าของแหล่งกักเก็บน้ำในลุ่มน้ำทางตอนเหนือระหว่างปี 2560-2561 ต่ำที่สุดเป็นอันดับสองในรอบสองปีที่บันทึกไว้ Murray-Darling Basin ส่วนใหญ่ประสบกับฤดูร้อนที่ร้อนที่สุดเป็นประวัติการณ์ ตัวอย่างโดยเมือง Bourke ทำลายสถิติคลื่นความร้อนใหม่สำหรับ NSW โดยมีอุณหภูมิสูงสุดที่สูงกว่า 40 องศาเซลเซียสติดต่อกัน 21 วัน
เราสรุปได้ว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศขยายเงื่อนไขเหล่านี้และมีแนวโน้มที่จะส่งผลให้เกิดภัยแล้งที่รุนแรงขึ้นในอนาคต
การเปลี่ยนแปลงการจัดการการเข้าถึงน้ำในแม่น้ำ Barwon-Darling ซึ่งเกิดขึ้นก่อนเริ่มแผนลุ่มน้ำในปี 2555 ทำให้ผลกระทบจากภัยแล้งรุนแรงขึ้น การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ช่วยเพิ่มความสามารถของเครื่องชลประทานในการเข้าถึงน้ำในช่วงที่มีน้ำไหลน้อย ซึ่งหมายความว่ากระแสน้ำที่ไหลน้อยลงจะทำให้น้ำไหลลงสู่แม่น้ำเพื่อเชื่อมต่อใหม่เป็นระยะๆ และเติมน้ำในแอ่งน้ำที่แยกจากกันซึ่งเป็นแหล่งอาศัยที่หลบภัยถาวรสำหรับปลาในช่วงฤดูแล้ง
เราสรุปได้ว่าโครงการ Lake Menindee ดำเนินการตามระเบียบการที่กำหนดขึ้น และอนุรักษ์อย่างเหมาะสมเมื่อพิจารณาจากสภาวะภัยแล้งที่เกิดขึ้น แต่การเชื่อมต่อที่ต่ำในดาร์ลิ่งตอนล่างส่งผลให้คุณภาพน้ำไม่ดีและปลาเคลื่อนไหวได้จำกัด นโยบายและการดำเนินการด้านการจัดการที่แนะนำ
ด้วยการผสมผสานนโยบายและการจัดการที่เหมาะสม รัฐบาลลุ่มน้ำ
สามารถลดความเสี่ยงของเหตุการณ์ปลาตายเพิ่มเติมได้อย่างมาก และส่งเสริมการฟื้นตัวของประชากรปลาที่ได้รับผลกระทบ
แผนลุ่มน้ำกำลังให้ผลลัพธ์ด้านสิ่งแวดล้อมในเชิงบวกและผลประโยชน์ที่มากขึ้นจะเกิดขึ้นเมื่อแผนดำเนินการอย่างสมบูรณ์ แต่ยังต้องทำมากกว่านี้เพื่อปรับปรุงการเชื่อมต่อของแม่น้ำและป้องกันการไหลต่ำ การชะล้างครั้งแรก และการปลดปล่อยการไหลของสิ่งแวดล้อมในแม่น้ำ Barwon-Darling
ความยืดหยุ่นต่อภัยแล้งในดาร์ลิ่งตอนล่างสามารถปรับปรุงได้โดยการกำหนดค่าโครงการประหยัดน้ำทะเลสาบเมนินดีใหม่ ปรับเปลี่ยนกฎการดำเนินงานปัจจุบันของทะเลสาบเมนินดี และซื้อสิทธิ์การใช้น้ำที่มีความปลอดภัยสูงจากผู้ประกอบการด้านพืชสวนในภูมิภาค
ในออสเตรเลีย การให้สิทธิ์การใช้น้ำคือสิทธิ์ในการแบ่งปันทรัพยากรน้ำที่มีอยู่ในทุกฤดูกาล เครื่องทดน้ำได้รับน้ำน้อยลง (หรือไม่มีเลย) ในปีที่แห้งแล้ง (หรือแห้งมาก)
การให้สิทธิ์การใช้น้ำที่มีความปลอดภัยสูงเป็นสิ่งที่มีโอกาสสูงที่จะได้รับการจัดสรรน้ำอย่างเต็มที่ ในบางระบบ แม้ว่าจะไม่ใช่ทั้งหมด แต่สิ่งนี้คาดว่าจะเกิดขึ้น 95 เปอร์เซ็นต์ของเวลาทั้งหมด และการให้สิทธิ์ที่มีความปลอดภัยสูงเหล่านี้เป็นสิ่งที่มีค่าและเป็นที่ต้องการมากที่สุด
ความคล่องตัวของปลาสามารถปรับปรุงได้โดยการขจัดสิ่งกีดขวางในการเคลื่อนที่และเพิ่มทางเดินของปลา มันจะเป็นประโยชน์สำหรับผู้ถือครองน้ำในสิ่งแวดล้อมที่จะให้ความสำคัญกับการรักษาประชากรปลาผ่านลำดับภัยแล้ง
แบบจำลองแม่น้ำที่รัฐบาลใช้ในการวางแผนแบ่งปันน้ำจำเป็นต้องได้รับการปรับปรุงอย่างสม่ำเสมอมากขึ้นเพื่อแสดงถึงสถานะของการพัฒนาลุ่มน้ำอย่างถูกต้อง กำหนดค่าให้ทำงานบนพื้นฐานลุ่มน้ำทั้งหมด และปรับปรุงให้แสดงสภาพการไหลต่ำอย่างซื่อสัตย์ยิ่งขึ้น
มีช่องว่างขนาดใหญ่ในการตรวจสอบคุณภาพน้ำ การสูบจ่ายน้ำสกัด และความรู้พื้นฐานทางอุทกนิเวศวิทยาที่ควรเติมเต็ม
จำเป็นต้องมีการประเมินความเสี่ยงเพื่อระบุจุดร้อนของเหตุการณ์ปลาตายและแจ้งแผนรับมือเหตุฉุกเฉินในอนาคต
ความคิดริเริ่มทั้งหมดเหล่านี้จำเป็นต้องเสริมด้วยการประเมินผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่มีความซับซ้อนและเชื่อถือได้มากขึ้นต่อความมั่นคงของน้ำทั่วทั้งลุ่มน้ำ
รัฐบาลต้องเร่งดำเนินการ
การตอบสนองต่อการตายของปลาดาร์ลิ่งตอนล่างอย่างรวดเร็วและเป็นรูปธรรมทำให้รัฐบาลมีโอกาสที่จะแก้ไขข้อกังวลในวงกว้างเกี่ยวกับการจัดการลุ่มน้ำ
ในการทำเช่นนั้น รัฐบาลลุ่มน้ำต้องเพิ่มการสนับสนุนทางการเมือง ระบบราชการ และงบประมาณสำหรับการปฏิรูปและโครงการที่มีมูลค่าสูง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในลุ่มน้ำทางตอนเหนือ
คำแนะนำทั้งหมดของเราสามารถนำไปใช้ได้ภายในการตั้งค่าระดับมหภาคในปัจจุบันของแผนลุ่มน้ำ และไม่จำเป็นต้องทบทวนกระบวนการทางสังคมและการเมืองที่ท้าทายซึ่งจำเป็นต่อการกำหนด Sustainable Diversion Limits (SDL)
การดำเนินการที่ประสบความสำเร็จจะต้องมีความมุ่งมั่นที่จะทำงานร่วมกันอย่างแท้จริงระหว่างรัฐบาล เจ้าของแบบดั้งเดิม ชุมชนท้องถิ่น และข้อมูลที่สนับสนุนอย่างต่อเนื่องจากชุมชนวิทยาศาสตร์
